Zuid Portugal 😁⛵️💪

Het is 16 oktober. Wat is er tussen 29 september en nu allemaal gebeurd?

Op  30 september nog even een afscheidsborreltje gedronken bij de haven met de Fransen, want onze (vaar)wegen zouden zich 1 oktober weer gaan scheiden. Om 08.00 uur gezamenlijk de Taag afvaren en dan wederom onze eigen koers uitzetten.

Leuk bedacht, maar dan staat Alexander iets voor 08.00 uur bij onze boot. "De plannen zijn gewijzigd en we gaan met jullie mee naar Zuid Portugal." Een grapje dachten wij, maar dan zien we de emotie op zijn gezicht en beseffen we dat hij het meent.

Zijn vrouw heeft  inmiddels te veel stress om de tocht naar Madeira te ondernemen en hun plan is nu om via Faro naar Marokko te varen en dan  naar de  Canarische eilanden. Wij wachten dit maar weer rustig af😅

En dan liggen we 's avonds weer gezellig  samen voor anker in de haven van Sesimbra en afgesproken om de volgende dag om 09.00 uur verder te varen naar Sines. Ik was wel enigszins gespannen,  want de orka's waren 2 dagen geleden behoorlijk actief geweest op deze route.  Verschillende aanvallen op 4 zeilboten waarvan 2 schepen naar binnen gesleept moesten worden. 

Ik hoopte maar dat de orka's hier  erg uitgeput van  waren, kiespijn zouden hebben en een paar rustdagen zouden nemen. Het was fantastisch zeilweer met  een heerlijke warme windkracht 3 a 4  uit het zuid-oosten. Geen mist, niet teveel deining, een perfecte zeildag. En dan horen we een  securité oproep via VHF 16 van zeilboot Sunset Sailing... Het vervelende hier is dat de Portugezen op vhf alleen Portugees spreken en het voor ons niet duidelijk was wat er aan de hand was, alhoewel ik al een vermoeden had 😅. Wij zagen op de plotter dat de schepen in de nabijheid van Sunset Sailing in volle vaart naar de kust voeren,  terwijl Sunset bijna stil lag.  Het werd ons  toen wel 100 % duidelijk  dat hier een orka aanval gaande was en wij onze koers ook naar de kust moesten zetten. Spanning alom, turend in het water naar zwarte vinnen, de kust wilde maar niet dichterbij komen. Na bijna een  uur kwam er via VHF  eindelijk een bericht in het Engels dat er meerdere schepen waren aangevallen en dat je deze route beter kon vermijden. Uiteindelijk bleek dat er 5 schepen op een afstand van zo'n  10 miles  van Sines waren aangevallen, waarvan wij er 2 de haven van Sines binnengesleept hebben zien worden. De vakantie van een Duits echtpaar viel echt in het water, de schade aan het roer is zo groot dat de reparatie zo'n 8 weken in beslag gaat nemen. In Portugal ligt het werktempo niet zo hoog, this is Portugal hè,  wordt er vaak gezegd. De boot wordt op de kant  gezet en het echtpaar gaat naar de herfst en kou in Duitsland ipv naar het zonnige zuiden. Ik vermoed dat ze de bootnaam Dreamlife gaan veranderen in Nightmare😬

Wij hebben de reis  naar Sines op zo'n 1.5 miles van de kust zeilend  voortgezet en Johannes was bezig met  wat kleine klusjes op het voordek op het moment dat ik een  vreemd geluid uit de machinekamer meende te horen. Vanwege de orkastress schrik ik van ieder afwijkend  geluid en roep Johannes om de machinekamer te checken.  Een  korte 1ste inspectie liet geen problemen zien en ik weet het maar aan mijn verhoogde stress niveau.

In de haven van Sines een 2de inspectie, en ja hoor, de demperplaat was weer stuk en moest weer vervangen worden. We hadden geen 2de reserveplaat meegenomen, want ja, je gaat er toch ook niet vanuit dat deze 2 keer stuk gaat.

En probeer dan in Portugal maar eens aan een demperplaat te komen, dat bleek een  onmogelijk opgave. Het toeval wou dat Rinske 2 dagen later bij ons aan boord zou komen en ipv een klein tasje met handbagage mee in het vliegtuig,  ging er een grote koffer mee het ruim in. Gevuld met oa 2 demperplaten en voor de koffervulling een paar pakken DE koffie😁

In Sines een auto gehuurd en naar Portimao gereden om daar een extra pin te laten maken voor de demperplaat. We hadden geluk dat 1 technische workshop aan  het reorganiseren was en open was, want het was een nationale feestdag in  Portugal en alle bedrijven waren gesloten. Binnenkort gaan we nog terug omdat een en ander uitgelijnd moet worden en dan maar hopen dat het euvel dan echt verholpen is.

En dan zien we Rinske na vier maanden weer, zo ontzettend fijn om weer even te knuffelen, en bij te kletsen 🤗🥰. Voor de voetballiefhebbers onder ons, Louis van Gaal zat in hetzelfde vliegtuig 😅

Johannes heeft de klus weer kunnen klaren gelukkig. Natuurlijk kan het ook altijd erger... terwijl wij rustig aan boord zaten hoorden we ineens een harde klap alsof er een gigantische aanvaring was. Bleek dat de koppeling van een zeiljacht kapot was en ze vol vaart met aanlandige wind de steiger op was gevaren. En dan bedoel ik ook letterlijk er óp 😱 zie foto's. Met hulp van veel mensen (behalve het havenpersoneel want die kwamen pas een uur na de oproep) hebben we de boot eraf kunnen krijgen. 

We zijn 3 dagen nadat Rinske bij ons aan boord kwam in konvooi naar Sagres vertrokken. Een lange trip van 12 uren, waarvan de eerste 6 uren in de mist. Eenmaal opgeklaard zie je prachtige kust met de mooie stranden van west Portugal.  En dan langzaamaan zien we Kaap Sint-Vincent dichterbij komen, vergezeld door dolfijnen. Onze laatste kaap die we gaan ronden en blijdschap overheerst,  want  we hebben ons doel bereikt,  zuid Portugal 😁

Je merkt direct het verschil tussen zuid en west, de golven en deining worden minder en de temperatuur loopt op.

Een nachtje geankerd in de baai van Sagres en  we zijn de volgende morgen doorgevaren naar het toeristische Lagos.

In Lagos nemen onze Franse vrienden de beslissing om toch naar Madeira te varen en niet via Faro naar Marokko.  De weersomstandigheden lijken niet helemaal ideaal te zijn voor de overtocht maar ze willen de uitdaging toch aangaan.  Dinsdagavond nog  even samen gebarbequed bij ons aan dek en herinneringen opgehaald van onze gezamenlijke avonturen.

Woensdagochtend hebben we ze uitgezwaaid en wij zijn naar Portimao gevaren waar we 2 dagen hebben geankerd. We kregen geen bericht meer van onze vrienden via SMS en messenger wat ons wel duidelijk maakte dat ze nu door hebben gezet. 

Rinske geniet volop van het scheepsleven, en wij genieten volop van Rinske🤗, het is ontzettend gezellig en we doen er alles aan dat ze nog heel lang bij ons aan boord blijft 😁🤣. Een wens van Rinske was om de grot van Benagil in de vroege ochtenduren te  bezichtigen, voordat er een invasie was van toeristen in kajaks en de vele luidruchtige motorboten. Het anker in de duisternis binnengehaald  en Portimao uitgevaren en om 8.30 voor de ingang van de grot het anker  weer neergelaten. 

Het was nog een hele uitdaging om de grot in en uit te varen met onze rubberboot, want de deining was enorm en omdat het snel ondiep werd rolden de golven achterin in de rubberboot.

En dan staan we op 2 suppers na helemaal alleen in de miljoenen jaren geleden gevormde grot  van Benagil die alleen via het water te bereiken is. Door erosie is er een gat op de top gevormd en 2 gaten naar zee.  We  staan op het kleine strandje binnen in de grot en we zijn stil, het heeft iets magisch, bijna sprookjesachtig mooi. We zien de prachtige heldere blauwe lucht door het gat, de afgesleten wanden,  de binnenrollende golven, ons vroege opstaan wordt meer dan beloond.

Rond half 10 uur arriveren de eerste volle toeristen bootjes en dit is voor ons het moment om naar de boot  terug te keren en onze koers uit te zetten naar de haven  van Vilamoura.

Hier hebben we van de havenmeester een bijzondere box toegewezen gekregen. Met onze oude klassieker liggen we aan een steiger tussen de luxueuze motorschepen van de Engelse jetset 🤣

Inmiddels hebben we ook bericht van de Fransen gekregen. Ze zijn in Madeira! Het was een barre tocht met golven tot 8 meter en een kapotte stuurautomaat waardoor Alexander 48 uur ononderbroken heeft moeten sturen... We zijn blij dat ze het veilig gehaald hebben, na hun 4e poging 👍

Wij gaan morgen 17 oktober verder naar Culatra, volgens de kenners de Wadden van Portugal.

Wordt vervolgd 😁⛵️😘