Cudillero , Ribadeo, Viveiro en A Coruña

We hebben Gijon achter ons gelaten en liggen nu in A Coruña.  Na Gijon zijn we zo'n  25 miles westwaarts gevaren naar Cudillero.  We kwamen binnenvaren met opkomend water en een stevige deining,  wat met een zeer nauwe ingang niet heel handig is.  Opspattend water tegen de rotsen,  zowel stuurboord als bakboord, maakte dat de ingang  nogal een klotsbak was, maar jullie kennen Johannes en die raakt niet zomaar in de stress, hij heeft de boot  keurig de haven ingevaren op instructies van de navigator ☺️🤣

Er is  één aanlegsteiger voor passanten en wij hadden het geluk dat er nog één plaatsje over was, anders hadden we aan een mooring moeten afmeren. Het voordeel was dat we nu zo de wal op konden en de rubberboot op het voordek konden laten liggen. De rubberboot op het voordek is tevens onze zonnewering, Johannes slaapt nog steeds onder het dekbed😅 alleen  ik heb iets meer moeite met de temperatuurregeling🥵

Het is erg warm op het moment, maar wat wij zo via internet lezen is het bij jullie in Nederland nog veel warmer.

De warmte heeft ons er niet van weerhouden om een wandeling naar de top van de berg te maken. En weer op slippers Luzan🙈😅. Via smalle straatjes en héél veel traptredes kwamen we uiteindelijk uit bij een prachtig uitzichtpunt, waar we een mooie foto hebben gemaakt van de haven en de omgeving. 

Na Cudillero zijn we samen met onze medezeilers uit Frankrijk naar Ribadeo gevaren, een tripje van ongeveer 30 miles.  De wind liet het afweten en we  hebben de motor de hele tijd bij moeten zetten. Er stond een  behoorlijke deining  dwars op de boot en we lagen nogal heen en weer te rollen. Om meer stabiliteit te krijgen hadden we de bazaan en een stuk genua midscheeps strak getrokken en lagen we wat rustiger in het water. We hebben heel even in een  mistbank moeten varen en konden op een gegeven moment  alleen het topje van de mast  van onze Franse medereizigers zien. Dat was fascinerend om te zien , maar helaas vergeten om er een foto van te maken. 

Ribadeo vonden wij verder niet heel interessant en we zijn de volgende dag doorgevaren naar Viveiro, natuurlijk samen met het Franse gezin😁

Na ongeveer 10 miles  varen kwamen we in een potdichte mist te zitten,  heel apart want er stond toch wel een bries. Er voer een tweemaster voor ons die we ineens in een gordijn van mist zagen verdwijnen, het was spannend, maar het had  ook wel iets mysterieus. We hadden een zicht van ongeveer 50  meter. Dan moet je vertrouwen op de techniek, we hebben geen radar maar wel een plotter die de schepen met ais goed  aangeeft. De scheepstoeter klaargelegd  en om de 2 minuten een geluidssein gegeven. Na ongeveer 1.5  uur werd het zicht langzaamaan beter en zagen we de tweemaster weer voor ons varen. Het zonnetje kwam er weer bij en zo konden  we met helder weer de mooie baai van Viveira binnenvaren. Wij vonden Viveiro  niet een mooie stad, er is veel armoede,  leegstaande en verwaarloosde huizen. 

We hebben hier de koelkast en de voorraadkasten weer gevuld en in overleg met onze vrienden besloten om de volgende dag  in één keer door te varen naar A Coruña,  wetende dat het weer zou omslaan.  We krijgen  harde wind en hele hoge golven de komende dagen. 

En dan de volgende ochtend  rond  08.00 waren we klaar voor vertrek, de baai was niet te zien want het was weer  eens heel mistig.  Op dat moment begon bij mij de spanning  enorm toe te slaan. De laatste twee dagen zijn er steeds aanvallen van orka's geweest op schepen in het gebied waar wij nu naartoe zouden varen. Schepen zijn stuurloos, omdat de roeren  het mikpunt zijn van de orka's.  Sommige schepen konden zelf nog naar binnen varen, anderen moesten naar  binnen gesleept worden door de sleepdiensten. 

Ik kreeg geen hap meer door mijn keel en  mijn hartslag was verhoogd.  Stress op de Vrijheid, temeer omdat we niks zagen, en je die beesten niet aan ziet komen.  Johannes had nergens last van en zijn geruststelling  kon mij niet ontspannen.  We hebben een stalen schip met een lange kiel en geen aangehangen roer, als ze in ons schip happen dan zijn ze hun tanden kwijt. 🥴 Maar goed, we moesten  verder en om acht uur zijn we  dan toch maar uit de baai  vertrokken. We zijn dicht onder de kust gebleven( zo'n 2 miles) en na 3 uurjes varen trok de mist op en rondden we Cap Ortegal met een redelijk zicht. De spanning  ebte langzaam weg en kon ik gaan genieten van de mooie kust. We  werden één keer opgeroepen door de Fransman die zwarte vinnen in het water zag , waardoor ik weer in de stress schoot, maar het waren gelukkig de vinnen van een groep dolfijnen. 

We zijn zonder problemen de haven van A Coruña ingevaren en we blijven hier in ieder geval 6 dagen liggen. Onze vrienden liggen verderop  in Sada, omdat ze daar  aan de boot willen klussen en komen ons over 4 dagen heel gezellig weer opzoeken. 

Johannes is nu de boot aan het schuren en verfen, ik heb een wasje gedraaid en   de komende dagen gaan we in de relaxstand,  lezen,  wandelen, terrasjes pakken , pinchos eten , een heerlijke rioja drinken  en van de mooie stad genieten. 

Continuará 😁⛵️😘