A Coruña, Corme, Camariñas, een reis met hindernissen

 We hebben 5  heerlijke dagen gehad  in A Coruña  en hier onze Belgische medereizigers weer ontmoet sinds onze laatste ontmoeting in Camaret sur Mer. Een jong gezin met 2 kleine kinderen op een 36 footer Marieholm, ze zijn onderweg  naar de Caraïben.

A Coruña is een prachtige stad en we hebben dan ook heel wat kilometers in de benen om een goed beeld van de stad te kunnen krijgen. Prachtige kerken, een mooi paleis in de binnenstad,  de gezellige sfeer op de terrasjes,  en natuurlijk naar Hercules gewandeld,  de oudst werkende  Romeinse vuurtoren van de wereld. ( 1900 jaar oud)

Onze accu's en die van de boot zijn  weer opgeladen voor het volgende avontuur. We hebben genoten van A Coruña. 

18 augustus hebben we het mooie A Coruña achter ons gelaten en het plan was om 50 miles verder naar Camariñas te varen, om de dag erna kaap Finistere te ronden en te  ankeren  in Muros, maar dat liep even wat anders.

Onze vrienden uit Frankrijk vertrokken  's ochtends  uit Sada en wij uit  A Coruña en de hereniging was op zee. Het valt ons op dat er momenteel veel schepen met een buddyschip varen, vanwege de orka's maar ook om elkaar te kunnen helpen bij andere noodgevallen. Er stond geen wind maar een swell van 2 meter wat beide boten behoorlijk liet rollen.  De bazaan en een stukje genua er weer bijgetrokken voor meer stabiliteit. Geen orka stress deze keer, want het lijkt even rustig te zijn met de aanvallen op schepen en we blijven dicht onder de kust in ondiep water varen. Men zegt en denkt dat  de orka's zich in diepe wateren en verder van de kust begeven. Daar hopen en vertrouwen we dan maar op🤞🤞

Naarmate de dag vorderde werd de deining minder en we schoten al lekker op richting Camariñas. Kopje koffie, de  motor aan en de zeilen gehesen voor de stabiliteit en dan ineens verander het geluid in de machinekamer en de de voortstuwing stopte. Johannes zat binnen 2 tellen in de machinekamer en kwam al snel tot de conclusie dat de demperplaat stuk was en dat we op eigen kracht zonder motor de haven niet konden bereiken. Er stond te weinig wind om al zeilend naar de volgende of vorige haven te varen.Via de marifoon hebben we onze vrienden opgeroepen en zij hebben ons naar de haven van Corme gesleept.  Tja, en dan zie je dat daar geen aanlegsteiger is en we dus voor anker moesten .  We hebben de boten als een catamaran aan elkaar vast gemaakt en zo een plekje in de luwte opgezocht en ons anker uitgegooid bij een diepte van 14 meter. Voor ons  de  eerste 1ste keer dat we in zulk diep water ankeren. We hingen met 2 boten aan onze ketting, want het ankerketting van Alexander zat ergens in de knoop en hij  kreeg het niet los 🙈. We lagen nog maar net voor anker toen er 2 Spanjaarden in een rubberboot naar ons toe kwamen varen.  Zij zagen ons als catamaran binnenvaren en dachten dat wij door orka's waren aangevallen.  Ze spraken goed Engels en wij hebben  ons probleem aan hun voor kunnen leggen.  Ze waren zo ontzettend behulpzaam en hebben in meerdere dorpen in de omgeving geïnformeerd of er een technisch bedrijf was dat ons eventueel verder kon helpen, mocht Johannes dit probleem zelf niet kunnen oplossen. Zoals ik al in een eerder verslag heb geschreven heeft Johannes allerlei reservemateriaal meegenomen  en ja hoor, ook een demperplaat 🥳

 Zij vertelden ons dat er in  Camariñas  een kleine technische workshop was   en Alexander uit Frankrijk bood aan om ons de volgende  dag naar Camariñas te slepen. Een tocht van ongeveer 15 miles.  De weersomstandigheden leken heel goed voor een sleep, weinig swell en een beetje wind wat in de loop van de dag zou aantrekken naar 4 a 5 bf. Misschien konden we nog een stuk zeilen, maar het is hier altijd maar afwachten vanuit welke hoek hij komt.

Voor anker liggend hebben we bij Alexander en Aurelia een heerlijke Franse paté met stokbrood gegeten, een flesje wijn geopend en de reis vanaf het sleepmoment geëvalueerd en het plan voor de volgende dag doorgenomen. 

Een langer sleeptouw en bij Alexander de krachten op de bolders beter verdelen.

' s Ochtends vroeg rond half 9 hebben we het anker opgehaald en als catamaran  zijn we de haven uitgevaren, uitgezwaaid door de 2 Spaanse mannen. Op zee de sleep toch  moeten hervatten,  want de wind liet het helemaal afweten.  Op het moment dat de wind  iets ging toenemen  heeft Alexander zijn genua nog uitgetrokken en haalden we toch nog zo'n 5.5 kn.

In de baai van Camariñas zijn we weer verder gevaren als een catamaran en zagen dat er een plekje vrij was aan de kopse kant van de steiger. Tja en dan is er toch weer die taalbarrière, Alexander voer de haven binnen en wilde de beide boten als catamaran tussen 2 vingersteigers parkeren, met een ruimte van 50 cm aan beide kanten. Wij scheerden rakelings langs een zeilboot die voor de wal lag en allemaal paniek bij Alexander aan boord, want hij begreep toen pas dat we aan de buitenkant van de steiger wilden liggen en niet er tussenin. Waarom moeilijk doen als het gemakkelijk kan😅🤣.

Achteruit varen was geen optie en met behulp van heel mensen die ons al stonden op te wachten  heeft Alexander de boten keurig tussen de steigers gemanoeuvreerd 👏👏

En dan blijkt na nadere inspectie dat er 3 boutjes van de demperplaat waren afgebroken , waardoor de demperplaat in vele  stukken lag. Er lag een klus te wachten...De koppeling moest eruit, het vliegwiel eraf( de afgebroken boutjes moesten hier uitgeboord worden door het technische bedrijf). Al met al een klus van 2 dagen. En  dan merk je  dat het er  in Spanje toch wel anders aan  toegaat dan in  Nederland, ze nemen het  niet zo nauw met de afspraken. En maar wachten om 16.00 uur, totdat Johannes er om 18.00 uur  genoeg van had en de monteur heeft opgehaald. Hij zou er de volgende dag vroeg mee beginnen beloofde hij, maar er kwam  weer een andere klus tussendoor ( een reparatie aan een roer vanwege een orka aanval). 

Geduld hebben is iets wat je hier wel leert🙃

Al met al is de klus geklaard en hij heeft topwerk geleverd. De communicatie was erg  lastig , want de monteur sprak geen woord Engels,  Johannes  spreekt geen Spaans en Alexander spreekt een beetje Engels met een Frans accent en spreekt  ook geen Spaans. Ik heb me wel vermaakt🤣🤣

Ons  probleem met de demperplaat was niets vergeleken met wat andere medezeilers hier hebben meegemaakt.

Er ligt een zeilboot uit Heech met  motorpech en de motor moet vervangen worden. Deze moet uit Nederland komen dus daar hangt een stevig prijskaartje aan. 

Een ander Nederlands echtpaar moest onverwachts naar huis, want zijn vader lag op sterven.

Een Frans schip is aangevallen door orka's en moest op de wal  voor roer reparatie. 

Een Deens schip werd begeleid door 6 orka's, ze zijn niet aangevallen, maar  de schrik was enorm.

We liggen nu een week( verwaaid) in Camariñas en het is geen straf om hier te liggen. Een prachtige omgeving om te wandelen, weinig tot geen toeristen, de  vele vissersschepen die dagelijks verse voorraden vis naar de wal brengen. De vriendelijke tandeloze havenmeester die de schone was bij de boot brengt,  wat een service😁

Jong en oud,  man of vrouw, ze staan hier bijna de hele dag te vissen op de kade en bieden ons de gevangen vis aan. Wij voelen ons hier zeer welkom.

Morgen 28 augustus gaan we dit mooie Camariñas verlaten en via Kaap Finistere gaan we naar Muros of verder, afhankelijk van de weersomstandigheden.

En eindelijk mogen we de brief openen die we van Luzan  en Arnesto hebben meegekregen🤗. Eind augustus openen staat  op de voorkant geschreven.   Jullie dachten dat wij rond deze tijd bij Dieppe of Le Havre zouden zijn,  we zijn inmiddels ietsje verder en niet heel  ver meer verwijderd van de Portugese grens😀. Morgen op zee openen we de brief😁

Continuare 😁⛵️😘