Muros, Baiona, Leixões, Porto en Figueira da Foz

We hebben de motor goed kunnen testen de afgelopen tijd,  want de wind liet het weer eens afweten en waren dus genoodzaakt om heel veel miles te motoren. Hij loopt als een zonnetje zoals Johannes vaak zegt. In het donker de haven van Camariñas uitgevaren met een schitterende opkomende zon en in volle verwachting  om de mooie Kaap Finisterre te ronden na zo'n 20 miles.  Ook nu zijn we weer zo'n 1.5 miles uit de kust gebleven.

En dan zie je in de verte de horizon langzaam verdwijnen en vaar je weer in een dichte mist en helaas daar gaat ons zicht op de mooie kust en op Kaap Finisterre, de granietheuvel met een hoogte van 600 meter. De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld, oftewel daar waar de wereld ophoudt. Hoe toepasselijk met deze dichte mist😅

We hebben ongeveer 30 van de 40 miles in de mist gevaren, in het kielzog van de Fransen. Het varen in de mist begint  zo langzamerhand te wennen, en  wetende dat als je de baai in vaart de mist als sneeuw voor de zon verdwijnt en de temperatuur oploopt naar zo'n graad of 25. Zo ook in de baai van Muros waar we een rustig nachtje voor anker hebben gelegen.

Op zee hebben we de post geopend en een hele leuke, lieve kaart gelezen, dankjewel Luzan en Arnesto , ontzettend lief 🥰

De dag erna zijn we naar Baiona gevaren, een reis van  zo'n 50 miles.  Vanwege de ontelbare rotsen waren we genoodzaakt om verder van de kust te varen en ja hoor het 1ste gedeelte weer in de mist. Langzaamaan brak een waterig zonnetje door,  werd het wat helderder en konden we verderop de al veel besproken idyllische Cies eilanden zien  liggen,  maar we besloten in overleg met Alexander en Aurelia om toch door te varen naar Baiona en deze volgend jaar op de terugreis te bezichtigen.  Je hebt een vergunning nodig om hier te mogen ankeren en de eilanden te mogen betreden. De vergunning is binnen en is nog geldig tot 2024, dus we hebben nog  ruim de tijd 😁.

We hebben in Baiona  2 nachten voor anker gelegen in een rustige baai met het uitzicht op de mooie stad. Het rubberbootje weer te water gelaten en al roeiend naar de wal gegaan. Gewandeld,  boodschappen gehaald, genoten van de rust op het water en de zonsondergang. 

De volgende ochtend vroeg het anker binnen gehaald en op naar Porto.  Het koppie er goed bij vanwege de honderden visnetten die heel slecht zijn aangegeven.  Daarbij was het zicht ook nog slecht. Zigzaggend door het water en omstebeurten op de uitkijk. Men zegt  dat het geen probleem is mocht je eroverheen varen, maar dat risico lopen we liever niet.

En dan op 31 augustus rond 12 uur mogen we het Portugese welkomstvlaggetje ophangen.  Trots, tevreden,  blijdschap en het gevoel van vrijheid overheerst🇵🇹. We gaan nog een tijdje van de westkust van Portugal genieten voordat we  Kaap  Sint-Vincent gaan ronden en ons gaat settelen in de Algarve.

De nacht voor onze fantastisch week in de haven van Porto hebben we één nachtje in Leixões gelegen, waar Johannes via de vhf contact heeft gehad met een Nederlands schip wat daar aan het baggeren was. Johannes heeft vroeger heel even  bij deze maatschappij gewerkt, maar geen bekenden meer aan boord. Nog even gesproken met een  ouder bemanningslid die in Dronrijp woont en naar dezelfde school in Harlingen was geweest...was er meer tijd geweest om elkaar te spreken dan hadden ze samen vast oude herinneringen op kunnen halen  😅🤣. Vanwege  het lawaai en de stankoverlast van het baggeren zijn we de volgende ochtend vroeg naar de haven bij Porto gevaren en hebben daar een week in het prachtige vissersdorpje Afurada gelegen.

En hier ga je echt terug in de tijd. Smalle klinkerstraatjes waar het wasgoed van de bewoners op 1 meter afstand van het terras van de restaurants hangt te drogen.  Ondergoed, jurken, sokken naast je bord met een  heerlijke zalm en dorado🤣🤣.

Ik heb met verbazing gekeken naar het publieke waslokaal, waar de vrouwen in verschillende bassins hun was nog met de hand wassen. Van lakens, tot dekens, schoenen en broeken,  alles wordt met de hand gewassen.  Het lijkt mij niet heel hygiënisch,  alhoewel het waswater op een natuurlijke wijze wordt ververst. Regenwater  dat  door het schuine open dak het bassin inloopt en water uit de bergen zorgen voor schoon waswater. Buiten het waslokaal aan de waterkant zijn grote drooglijnen gemaakt, waar de was hangt te wapperen in de wind.

De mannen hangen wat rond bij het café en de vrouwen met hun schortjes verrichten het werk.  Ze koken,  staan in de winkels, doen de was enz enz. Het lijkt  Johannes wel wat om hier te wonen,  ik heb zo mijn bedenkingen😜😅.

In Porto een heel erg gezellig en leuk weerzien gehad met Rick en Sjoukje,  ze zijn helemaal vanuit Lissabon naar Porto gereden om ons te ontmoeten, fantastisch 👍🤗

Even geluncht, gewandeld door de stad, een wijntje aan boord en natuurlijk een  portproeverij op een terras om de dag compleet te maken. Het was fijn om weer even bij  te kletsen 😊

Verder hebben we dagen in Porto doorgebracht met heel veel lange wandelingen door de stad, de Ponte Luis zowel onder als bovenlangs bewandeld en  natuurlijk één van de vele port caves bezocht.

Port heeft logischerwijs zijn naam te danken aan Porto, wat vroeger een klein haventje was aan de ingang van de Douro. De druifsoort wordt  zo’n 70 kilometer landinwaarts verbouwd, op de ruige heuvels aan weerszijden van de rivier. 

Wij liggen nu al een aantal dagen verwaaid in Figuera da Foz( 60 miles ten zuiden van Porto) en denken vrijdag 16 september weer verder te varen.  Een windkracht 6 a 7 uit het zuidwesten levert wel hele mooie plaatjes op 😁. Figueira da Foz is verder niet heel bijzonder, het wordt gebruikt als een tussenstop van Porto naar Lissabon of vv. Het geeft ons tijd om wat te klussen aan de boot en de reisblog bij te werken met foto's,  video's en en een verhaal.

Continua😁⛵️😘