2023, op naar nieuwe avonturen 😊⛵️

4 januari landden we om 09.00 op vliegveld Faro en een uur later waren we weer in Porto de recreiro Olhão.

De Vrijheid lag in de prachtige  ochtendzon op ons te wachten en het voelde meteen weer vertrouwd. Thuis😊

De 2.5 week in Nederland  waren heerlijk, leuke gesprekken gehad en heel veel dierbaren gezien en gesproken. Helaas niet meer met mijn lieve meidenclub vriendinnen kunnen bijkletsen,  maar dat gaan we deze zomer zeker inhalen😁.  Zo’n 2.5 week  naar huis is te kort en we hebben besloten om de volgende keer wat langer in Nederland te blijven. 

We hebben de 1ste avond in Grou onder het genot van een door Jorn en Else bereide stamppot boerenkool onze verhalen uitgewisseld. Jorn en Else over hun belevenissen op de Koningsdam, wij over onze avonturen op en met de Vrijheid.  's Avonds heel gezellig geborreld en bijgepraat met onze buurtjes Wouter en Tjitske. 

In 2.5 week hebben we heel veel bezoekjes afgelegd en vele waardevolle bezoekjes bij ons aan de tafel mogen ontvangen. 

Vaak een zoute haring  met uitjes bij het staartje vastgepakt en verorberd. Er zijn zoveel vissoorten in Portugal,  maar helaas kennen ze deze heerlijke delicatesse niet in Portugal 😁

Uitbundig  kerst gevierd, waarbij de dr Denker puzzel natuurlijk niet ontbrak. Er zijn vele  appjes heen en weer  gegaan met tips/hints en ✅️😅

Oud en nieuw gevierd bij onze lieve vrienden Sierk en Grietje, waarbij naast het eten van oliebollen het traditionele oudejaars sjoelen natuurlijk niet mocht ontbreken .😁

En dan sta je na 2.5 week weer op het ns station. Ipv 2 kleine koffertjes met handbagage, sjouwen we nu met 6 koffers, waarvan  er 2 bijna 23 kg zijn.

En nee...niet volgestouwd met hagelslag, drop en andere typische Nederlandse producten,  maar met gereedschap en onderdelen.

Van een dopsleutelset tot schuurmachine, een multitool en een nieuwe wc handpomp plus reparatieset enz enz.

Wederom 2 nieuwe demperplaten meegenomen.  Deze zijn solider uitgevoerd en de veren zitten opgesloten zodat deze er niet weer uit kunnen springen. Met dit alles  aan boord moet onze vervolgreis helemaal goedkomen.

De avond voor ons vertrek hebben we heerlijke zalm lasagne gegeten bij Rinske. Martijn  was nog aan het werk en schoof later op de avond aan. Rinske heeft ons 's nachts om kwart over drie naar de trein gebracht, een laatste knuffel en daar gaan we dan.

Bij aankomst in de haven hebben we met verwondering naar de boot van onze buren gekeken.  Een Marieholm,  varend onder de Maleisische vlag, geen radar, ais enz enz.  Onze nieuwsgierigheid was gewekt en hebben even een praatje gemaakt. Aan boord zit een jong Russisch stelletje. Hij was computerprogrameur en beheerste de engelse taal heel goed zodat we een gesprek konden voeren.  Ze zijn gevlucht vanwege de oorlog in hun land. Zij  durven en kunnen  niet varen onder de Russische vlag.  De boot hebben ze in Zweden  gekocht en vandaar zijn ze naar Zuid Portugal  gevaren. En hoe kom je  dan in Europa aan een Maleisische vlag? Ze hebben een Amerikaanse vlag gekocht,  het gedeelte van de stars and stripes eruit geknipt en hier een stuk doek met een maan en een ster  ingenaaid....zeer inventief.  We hadden graag wat langer met dit stelletje willen praten, geïnteresseerd naar hun verhaal, maar zij moesten Portugal verlaten ivm hun visum.

Het mooie rustige Olhão en de prachtige natuur heeft  inmiddels plaats gemaakt  voor een scheepswerf in Portimao, waar flink getimmerd, geflext,  geschuurd enz wordt. Wat een contrast. 

Johannes heeft alles in de machinekamer gedemonteerd wat gedemonteerd moest worden om het probleem van de demperplaat  voor eeuwig te gaan verhelpen. Een plan wordt gemaakt  om  het vliegwiel wat rond de 100 kg weegt nog naar de wal te krijgen. 

We liggen naast twee grote  vissersschepen die de nodige obstakels aan dek hebben. Het is een uitdaging  om het vliegwiel aan de wal te krijgen. Ook wij moeten af en toe halsbrekende toeren uithalen om aan de wal te komen waarbij herinneringen  aan de  laatste gymles van het schooljaar weer boven komen 💪🤣, maar gelukkig zijn we nog jong  en gezond van lijf en leden 💪🤣

Met behulp van de giek en een takel hebben we het vliegwiel op het vissersschip weten te krijgen en vandaar is hij met een vorkheftruck aan  de wal gebracht. 

En nu is het een kwestie van geduld hebben en wachten, want ja this is Portugal  hè😅. 

Inmiddels is ons al twee keer toegezegd dat ze aan onze klus zouden beginnen maar helaas, alles ligt nog net zo op de werkbank als dat we het twee  weken geleden hebben achtergelaten☹️.

We geven ons er maar aan over. Het is heerlijk zonnig weer, de boekenkast is goed gevuld met spannende boeken, we hebben een prachtig uitzicht over het water  en Portimao,  we mogen niet klagen😎🌞.

's Ochtends is Johannes druk aan het  klussen en ik hou toezicht 🙈😅De  machinekamer zit prachtig in de verf en is als nieuw.  's Middags wandelen we door Portimao en genieten we regelmatig van een heerlijke lunch op een terrasjes in de zon.

We liggen nu meer dan twee weken bij de werf en hebben geen idee hoe lang het nog gaat duren voordat we weer kunnen varen.  We hoorden  van meerdere mensen,  die hier op de werf in hun boot wonen, dat ze het hier niet zo nauw nemen met afspraken,  maar dat ze echt goed vakwerk leveren.  En vakwerk  is voor ons het allerbelangrijkste.  Desnoods liggen we hier nog ......tja hoe lang????

Continua😀⛵️😘