Het vervolg

Van Audierne naar Bénodet  gevaren, waar we één nacht aan een mooring hebben gelegen. We zijn heerlijk aan boord gebleven, want we kwamen vrij laat binnen en wilden 's ochtends ook weer vroeg de reis hervatten naar Ile de Groix.  Daarnaast hadden we ook geen zin om de rubberboot nog van het voordek te halen wat onze enige mogelijkheid was om voet aan wal te zetten en er stond een gigantische stroming. Ik moet wel zeggen dat het opvaren van de rivier schitterend was. Een prachtig huis aan bakboord, stuurboordkant een strand met spelende kinderen, een mooie groene omgeving. Idyllisch.  Wie weet volgend jaar op de terugreis daar toch even de (zee)benen strekken😬. 

We hebben de zeilen niet gehesen tijdens de reis van Bénodet naar Ile de Groix,  want met windkracht 0 schiet het niet echt op  ook al heb je de stroom mee😅. Dit leverde trouwens wel een fantastisch videofilmpje op van 2 dolfijnen die voor onze boeg speelden. Omdat het water als een spiegel was, konden we ze heel goed zien. We zagen af en toe het blaasgat wat  boven hun kop zit het water uit komen.....we waren er stil van...zelfs Johannes.

De haven in Ile de Groix is erg klein en je ligt daar met meerdere schepen aan één mooring.  Dat zagen wij niet zitten  en zijn tenslotte afgemeerd aan een mooring bij een klein vissershaventje in een baai van het eiland. We hadden wel zin om hier even de benen te strekken  en hebben de rubberboot eerst  grondig bekeken. Deze heeft de hele reis al op het voordek gelegen en heeft bewezen dat ook hij zeebenen heeft.  De tewaterlating was in Ile de Groix en we zijn al roeiend naar de wal gevaren,  zo doen we toch nog iets aan gym😬🤣 ( we maken trouwens wel heel veel lange wandelingen). Het kleine dorpje  bovenop de heuvel bezoeken met die hitte was een uitdaging, maar zo blij dat we het hebben gedaan.  Je gaat 50 jaar terug in de tijd, de kerk in het midden van het pleintje, het cafe op 20 meter afstand, kleine huisjes rondom, smalle straatjes. Zo mooi😍

De dorst gelest bij het café, waar alleen de plaatselijke bevolking  zat. Het blijft moeilijk om met de fransen te communiceren,  want zij spreken amper een woord engels  en wij komen ook niet veel verder dan bonjour en un pain.

En laat het nu toevallig quatorze julliet zijn, de nationale feestdag van Frankrijk, maar misschien  net zo belangrijk, de verjaardag van Jorn🥳  we hadden het zicht op een schitterende vuurwerkshow en geproost op jou Jorn🥂.

Van Ile de Croix verder naar Trinité sur mer, waar we naast een mooi klassiek  schip lagen, le Franglais. De boot was eerst van een engelsman en is overgenomen door een fransman wat de naam verklaart.   Hij deed mee met een zeilwedstrijd van klassieke  schepen bij Trinité en ' s avonds werden we uitgenodigd om bij hem in de kuip samen met de bemanning van het wedstrijdschip te klinken op hun overwinning. De gehele bemanning kwam uit de zeevaart,  kapiteins en pilots, en beheersten de engelse taal. Veel verhalen uitgewisseld,  o.a. hoe te handelen als je orka's treft rond de Portugese kust🙈. 

We zouden de volgende dag samen opvaren naar Belle-ille-en-mer, de thuishaven van Le Franglais,  maar de haven was helaas helemaal vol  waarop wij besloten om naar Crouesty te varen, een klein tripje van zo'n 10 miles. 

Net voor ons vetrek naar Crouesty, kwam een Japanner in een watertaxi  bij ons langszij en vertelde ons dat hij  in Grou was geweest...bij Cor en Jopie... Zo snel als hij sprak zo snel was hij ook weer vertrokken. Cor en Jopie? Misschien een van de Grouster die ze kent?

Crouesty is verder niet noemenswaardig, heel toeristisch, een nieuw opgebouwde stad zonder charme.

We zijn nu onderweg naar Piriac sur mer, dat  klinkt in ieder geval veelbelovend😃

Wordt vervolgd😀⛵️😘