Golf van Biskaje

Het gevoel van alleen op de wereld te zijn hebben we afgelopen 40 uur mogen  ervaren.

De golf van Biskaje, de beruchte golf waar veel over geschreven en gesproken wordt. Ik heb daar in Grou  ook wel wakker van gelegen, zal ik mee of vragen we een opstapper om mee te varen. Ik ben inmiddels zo gewend en vertrouwd met al het water om ons  heen dat ik dit avontuur niet wilde missen.

De weersomstandigheden leken uitstekend voor de komende dagen, we zitten in een hoge drukgebied dus stabiel weer met een wind kracht 3 a 4 uit het noordoosten.

27 juli om 06.00 zijn we in het schemer de haven van La Rochelle uitgevaren voor een zeiltocht van 200 miles naar Santander.  We voeren met nog 2 schepen op wat mij wel een prettig gevoel gaf,  maar helaas ter hoogte van Royan gingen zij beide weer richting de Franse kust en waren  we helemaal op onszelf aangewezen. 

De wind deed niet wat voorspeld was,  hij kwam uit het zuiden en ja die richting moesten wij nu net uit. De motor maar bijgezet tot 's avonds 5 uur. De wind draaide toen iets naar het zuidwesten met een kracht van 4 beaufort,  waardoor we scherp aan de wind verder konden zeilen. Dan ervaar je de rust en stilte. Een geluksmomentje? Absoluut 👌

We genoten van een heerlijke pasta die Johannes in de kombuis had bereid.  Vanwege de golfslag moest ik de hele tocht  buiten aan dek blijven, want binnen draait mijn maag wel 180 graden om🤢. Johannes heeft het 2 dagen druk gehad met koken, koffie zetten, ontbijt maken enz enz.😘

Rond half 10 viel  de schemer langzaam in en ik voelde  wel wat onrust in mijn lichaam wat gelukkig al snel wegebte. Het boek weggelegd  en samen gekeken naar de  mooie zonsondergang. En dan is het donker, pikkedonker nog wel, want de maan kwam niet tevoorschijn. De  horizon was niet te zien,  het was één grote duisternis.  Maar wat hing er een  schitterende sterrenhemel boven ons,  zo helder hebben we het nog nooit gezien.We zaten stil naast elkaar onder de pet (sprayhood) en hoorden  de golven aan komen rollen. ( misschien maar beter dat we ze niet zagen, want ze waren flink hoog). De boot sneed ze prachtig aan en we gingen met een snelheid van gemiddeld 5.5 kn richting de Spaanse grens. We probeerden omstebeurten even een powernap te doen, maar de ogen  wilden niet meewerken 🤨. Ieder half uur keken we goed rond of we toch nog  ergens de verlichting  van een boot zonder ais konden zien, maar deze zijn we gelukkig niet tegengekomen. De plotter liet rond 3 uur het 1ste dichtstbijzijnde vissersschip zien die richting het noorden voer en nog op een afstand van zo'n 20 miles.

En  langzaamaan zagen we het weer licht worden, de 1ste zonnestralen lieten zich zien en de dekens konden weer naar binnen. De wind draaide weer naar het zuiden en we besloten om  de motor maar weer aan te zetten, want we wilden voor zonsondergang in de haven van Santander liggen. We zagen ,op het vissersschip na, nog steeds geen schepen om ons heen, maar wel ontelbare groepen dolfijnen.  Een nachtje niet slapen begon zijn tol te eisen  en we deden af en toe een heel klein hazeslaapje van 5 minuten 😴.

En dan eindelijk rond 15.00 zagen we de kust van Spanje. Hoge bergen  in de verte die langzaam dichterbij kwamen. Het beleefdheidsvlaggetje moest nog even opgehangen worden, de zeilen gestreken en rond 19.00 uur lagen we in de haven van Santander, zo'n 2.5 miles rivieropwaarts.

We hebben een flesje open getrokken en getoost op deze onvergetelijke belevenis🥂

Het was een ervaring/avontuur die we nooit meer zullen vergeten. Het is moeilijk om het gevoel hierbij op papier te zetten, maar het is zo bijzonder, uniek en waardevol dat we dit met 2en  gedaan hebben🥰

Wordt vervolgd😀⛵️😘